Vrijdag volgde ik bij Ann Van Riet een training over faalangst en uitstelgedrag bij ondernemers. Nooit beseft dat dit thema zo dicht op mijn eigen vel zou komen! Als ondernemer ondersteun ik met Brio mensen die (eigen) baas zijn in de ontwikkeling van hun leiderschap. Ik werk voor die leiders die vanuit hun innerlijke bestemming mee willen bouwen aan een betere wereld en wendbaar de uitdagingen van vandaag en morgen willen aangaan.
Als Ann mij vraagt om mijn ultieme droom te benoemen, kan ik dat snel helder krijgen: Ik zou het fantastisch vinden als de leiders die ik in de Mechelse regio of elders samenbreng binnen een traject rond visionair leiderschap, elkaar gaan inspireren tot nieuwe en creatieve mogelijkheden waar ze alleen nooit toegekomen zouden zijn. Dat ze vanuit hun hart en ziel dicht bij de bron komen waar nieuwe inzichten opborrelen en de energie voelen om die inzichten te vertalen in vruchtbare, visionaire projecten.
‘Wat is dan je eerste kleine stap die je zou kunnen zetten om deze droom te realiseren?’, is Ann haar volgende vraag. Ik voel al onmiddellijk dat ik het warm krijg van deze vraag. In mijn hoofd flitsen de blokkerende gedachten heen en weer. -‘Euhm, misschien een artikeltje schrijven waarin ik kenbaar maak dat ik rond leiderschap werk en welke missie ik daar bij heb’-. Olala, daar is de grote faalangst-kater: -‘Veerle, als je jezelf uitdrukt in een bepaalde richting zet je jezelf vast en het moet dus van de eerste keer goed zijn. Je mag het niet verprutsen want het is het uur van de waarheid’-.
Ik merk hoe ik mezelf meteen vastzet in mijn eigen perfectionisme en hoe alle energie uit mij wegzakt. Een hoop bezwaren zorgen ervoor dat ik de eerste stap op weg naar mijn droom toch nog niet zet. -Een blog artikel moet immers meteen raak zijn, moet mijn bekwaamheid minstens impliciet kenbaar maken, moet dejuiste mensen aanspreken opdat ze nieuwsgierig worden naar mijn begeleidingstrajecten’- . Enzo raast het maar door.
Zo zit ik voor ik het weet zelf op de stoel van de klant die ik wil begeleiden. Of hoe ook voor mij de weg zich maar vormt onder mijn eigen stappende voeten. Aanwezig bij de angst komt tegelijkertijd ook ruimte voor een ander luikend gevoel. Er komt een druppel van vertrouwen rond hoe ook ik met kleine, stevige stapjes mijn eigen helder pad mag en kan creëren.
Mijn rugzak zit goed volgeladen met veel kennis en ervaring, daar kan ik prat op gaan. De route die ik nu wil stappen, is weg van het veilige vertrouwde pad maar ingegeven vanuit mijn eigen diep doorvoelde innerlijke bestemming. En ergens diep vanbinnen voelt dat schitterend.
Ik groet jullie hartelijk,
Veerle
veerle@brio.works
www.brio.works